Wystąpienie Wicepostulatora Krystiana Biernackiego SJ

Vicepostulatio causae beatificationis et canonizationis
Patris Petri Skarga, sacerdotis e Societate Iesu (1536-1612)

Kraków, 12.10.2014r.

Eminencjo, czcigodny Księże Kardynale,

     Jako z dniem 21.01.2013 r. prawnie ustanowiony wicepostulator w sprawie beatyfikacji i kanonizacji Ks. Piotra Skargi, kapłana z Towarzystwa Jezusowego, gorąco i pokornie proszę o wszczęcie, w dniu święta Niepokalanego Poczęcia Najś. Maryi Panny, kanonicznego procesu, mającego dowieść na szczeblu diecezjalnym, heroiczności cnót i świętości życia powszechnie w Kościele i Ojczyźnie naszej znanej postaci Ks. Piotra Skargi.

      Proszę tez o wyznaczenie Trybunału Duchownego, przed którym mógłby się ten proces odbyć. Niech mi wolno będzie przedstawić sylwetkę tego czcigodnego rodaka, kapłana i zakonnika.

      Piotr Skarga urodził się 2 lutego w 1536 r. Był prawdopodobnie najmłodszym dzieckiem Michała i Anny z d. Swiątków. Od 12 roku życia stał się sierotą, co wycisnęło piętno na dalszym Jego życiu. Jako 17-letni młodzieniec zapisał się w 1552 r. na Akademię Krakowską, gdzie po 3 latach uzyskał stopień bakałarza na wydziale filozoficznym. Obdarzony zdolnościami nie poprzestał na ukończonym studium, ale wiedzę wciąż pogłębiał, jak sam pisze o sobie „z przyrodzenia mamy tę chęć, iż zawżdy chcemy wiedzieć i umieć i te tajemne a niewiadome rzeczy poznać”.

      W latach od 1555 do 1564 parał się działalnością w szkolnictwie i pełnił obowiązki pedagoga w kraju i za granicą.

      W latach od 1562 do 1569 w tzw. okresie lwowskim rozpoczyna się Jego życie w stanie duchownym. Świecenia kapłańskie przyjmuje w 1564 r. z rąk Arcybiskupa lwowskiego Pawła Tarły. Odtąd główna działalnością ks. Skargi staje się kaznodziejstwo. W dowód uznania za apostolskie zaangażowanie zostaje kanonikiem kapituły lwowskiej oraz kanclerzem. Również we Lwowie rozwija się wrażliwość ks. Skargi na niedole ludzi ubogich, chorych, więźniów i skazańców. W tych latach też dojrzewa zakonne powołanie ks. Piotra.

      W 1569 2 lutego wstępuje do zakonu jezuitów i rozpoczyna nowicjat w Rzymie na Kwirynale i studiuje teologię w Kolegium Rzymskim będąc równocześnie spowiednikiem w bazylice watykańskiej. Po złożeniu I ślubów zakonnych w 1571 wraca do Polski i podejmuje z zakonnego posłuszeństwa liczne, ważne dla polskiego Kościoła i Ojczyzny zadania. W latach od 1571 do 1583 staje się Ks. Skarga gorliwym polemistą z działającymi w kraju różnymi odłamami reformacji polskiej XVI wieku: luteranizmu, kalwinizmu i arianizmu. Podejmuje też trudne apostołowanie na rzecz rekatolizacji krajów nadbałtyckich: Litwy, Łotwy i Prus. Zafascynowany jezuicką myślą o sile oddziaływania przez szkolnictwo staje się organizatorem seminariów duchownych na Litwie i szkolnictwa katolickiego na kresach wschodnich, w tym jako pierwszy rektor Akademii Wileńskiej. Ks. Piotr działa jako rekolekcjonista dla osób prywatnych dotkniętych błędami reformacji dla pozyskania ich dla Chrystusowego Kościoła. Ks. Skarga jest tez inicjatorem urządzania pierwszych 40-godzinnych Nabożeństw Eucharystycznych na terenie Litwy i Polski, którymi pragnie ocalić i pogłębić wiarę Ludu Bożego.

      Obdarzony talentem staje się wybitnym pisarzem religijnym. W swych pismach wykłada i broni chrześcijańskie prawdy wiary, nawołuje do miłości Chrystusowego Kościoła, nawołuje do czci Najśw. Sakramentu i ukazuje niezwykłą rolę Maryi, Matki Zbawiciela, o której jest przekonany, że jest Niepokalanie Poczęta. Niezwykle ważną apostolsko była Jego twórczość hagiograficzna. Jego pisane Żywoty Świętych cieszyły się wielką poczytnością już za życia Ks. Skargi i pozostały trwałym dziedzictwem w kształtowaniu pobożności, moralności narodu i ojczystego języka.

      W 1584 r. Ks. Skarga z dyspozycji Przełożonych przybywa do Krakowa, zostaje Superiorem domu Św. Barbary, podejmuje prace przebudowy kościoła i nowego wyposażenia. W 1584 r. zakłada w Krakowie Arcybractwo Miłosierdzia Bogarodzicy, a w 1588 powołuje kolejne dzieła dobroczynne: Skrzynkę Św. Mikołaja i Bank Pobożnych.

      W 1588 r. Ks. Piotr zostaje powołany na urząd Kaznodziei królewskiego na dworze króla Zygmunta III Wazy, który to urząd piastuje przez ostatnie 24 lata swego pracowitego życia. Jako kaznodzieja królewski przemawia na 18 sejmach i pozostał w historii jako najbardziej znany, wpływowy i cytowany kaznodzieja polski. Ks. Skarga uchodzi również za inicjatora unii kościelnej ze Wschodem chrześcijańskim i był uczestnikiem oraz obrońcą Synodu Brzeskiego w 1596 roku.

      W 1597 r. opublikował swoje Kazania na niedziele i Święta oraz słynne Kazania Sejmowe, w których nawoływał do porzucenia zgubnej i niemoralnej samowoli Szlacheckiej, niesprawiedliwości społecznej, skłócenia narodowego i groźnej politycznie prywaty warstw decydenckich w Ojczyźnie. W 1600 r. Skarga opublikował jeszcze kazania o siedmiu Sakramentach oraz Kazania Przygodne. W 1610 r. wydrukował Wzywanie do pokuty obywatelów Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litewskiego, które to pismo uchodzi za testament polityczny Ks. Piotra Skargi. 27.09.1612 roku umiera Ks. Skarga w Krakowie i został pochowany w jezuickim kościele św. Piotra i Pawła przy ul. Grodzkiej. Pochowany został w krypcie pod głównym ołtarzem w kościele, o fundację którego starał się Ks. Skarga u króla Zygmunta III Wazy. Kamień węgielny położono w 1596 r.

      Już za życia Ks. Skarga uważany był za męża Bożego, obdarzonego wielu zaletami i cnotami, realizowanymi w stopniu heroicznym o czym świadczy tez Jego korespondencja oraz kazanie pogrzebowe O. Fabiana Birkowskiego OP. Po śmierci uważany był bez przerwy za Sługę Bożego, wyrażono to napisem na Jego sarkofagu. Trumnę z doczesnymi szczątkami otaczano czcią i tak jest do dziś. Utarł się też zwyczaj składania na sarkofagu karteczek z podziękowaniami i prośbami o wstawiennictwo u Boga.

      Eminencjo, Księże Kardynale. Pokornie proszę o wszczęcie procesu, beatyfikacyjnego Sługi Bożego Ks. Piotra Skargi oraz o błogosławieństwo w pracach dla realizacji i dokończenia tego dzieła podjętego przez nas ludzi.

Bóg zapłać.

Ks. Krystian Biernacki SJ

wicepostulator